تاریخچه سمعک مملو از اختراعات است. از شیپورهای گوش در قرن ۱۷ تا سمعک هایی که امروزه داریم.

همانطور که آرتور کلارک نویسنده می گوید: “هر فناوری که به اندازه کافی پیشرفته باشد معادل جادو است.” اگرچه این امر کاملا درست نیست اما برخی از افراد آنقدر از سمعک خود بهره می برند که برایشان می تواند مانند جادو به نظر برسد.

چه زمانی سمعک اختراع شد؟

ورود ترومپت گوش

جای تعجب نیست که فناوری سمعک قبل از اینکه به دستگاهی تبدیل شود که امروزه ما آن را می شناسیم، دستخوش تغییرات زیادی شده باشد. سیر تکامل سمعک آنقدر سریع حرکت کرده است که گاهی اوقات به خاطر سپردن پایه های اولیه شروع به کار آن دشوار است.

اولین سمعک به معنای واقعی کلمه، “ترومپت گوش” بود. یعنی یک دستگاه شبیه به قیف طراحی شده بود برای جمع و وارد کردن امواج صوتی به گوش. برخلاف سمعک های امروزی، این قیف های بزرگ از موادی مانند چوب، شاخ حیوانات، صدف حلزون و گاهی نقره یا فلزات دیگر ساخته شده بودند.

قدمت استفاده از آنها به قرن ۱۷ برمی گردد. در آن زمان، ژان لورچون کشیش و ریاضیدان فرانسوی، اولین اشاره را به این ابزار در کتاب خود در سال ۱۶۳۴ با نام “ریاضیات تفریحات” دارد.

جالب اینجاست که شیپورهای مخروطی توسط سازندگان به عنوان قطعات سفارشی برای هر مشتری ساخته می شدند.

چه کسی اولین سمعک را اختراع کرد؟

اگرچه ممکن است شیپورهای گوش از نظر زیبایی چشمگیر به نظر برسند اما نیاز غیرقابل انکاری برای دور شدن از این تقویت کننده های منفعل وجود داشت. بنابراین مخترعین شروع به کار کردند تا چیزی بهتر خلق کنند.

در سال ۱۸۹۸ میلر ریس هاچینسون آکوفن(Akouphone) را اختراع کرد. اولین سمعک قابل حمل با استفاده از فرستنده کربن بود. با استفاده از فرستنده کربن، یک جریان الکتریکی می تواند یک سیگنال ضعیف را گرفته و آن را به یک سیگنال قوی تبدیل کند. این دستگاه متشکل از میکروفون، تقویت کننده، هدفون و باتری (که دوام چندانی نداشت) مجزا بوده و استفاده از آن سخت بود. قیمت بالای خرده فروشی را نیز اضافه کنید. جای تعجب نخواهد بود که فقط چند نفر می توانستند از آن استفاده کنند.

با این وجود، این دستگاه یک موفقیت باورنکردنی بود و مطبوعات آمریکایی آن را به عنوان “معجزه” توصیف کردند. ملکه الکساندرا دانمارک از نتایج آن بسیار خوشحال بود تا حدی که او را به مراسم تاجگذاری همسرش دعوت کرد!

تاریخچه سمعک از قرن ۱۹ میلادی

چشم اندازهای سودآوری سمعک، مورد توجه تولیدکنندگان و مهندسان بزرگ قرار گرفت. این امر منجر به افزایش روز افزون دستگاه های کوچک و گسترده شد.

البته این اتفاق یک شبه رخ نداد. بسیاری از فناوری ها در طول تاریخ سمعک مورد آزمایش و تجربه قرار گرفته اند.

تکنولوژی لوله خلاء (۱۹۲۰-۱۹۵۰): تکنولوژی موفقی بود که گفتار را به سیگنال الکتریکی تبدیل کرده و تقویت میکرد. اما آمپلی فایر و باتری باید دور گردن قرار میگرفت و میکروفن دستی بود.

سمعک ترانزیستوری (۱۹۴۸): ترانزیستورهای به سرعت جایگزین لوله خلاء شدند زیرا کوچکتر بودند، مصرف باتری و تولید گرمای کمتری نیز داشتند.

ریزپردازنده و سمعک های تراکمی (دهه۱۹۷۰): سمعک ها باز هم کوچکتر شدند و امکان تقسیم صدا به باندهای فرکانسی و اعمال تنطیمات تراکمی فراهم شد.

پردازنده های سریع و میکرو رایانه ها (دهه۱۹۸۰): سمعک های تمام دیجیتال در این دوره ساخته شدند.

ابزارهای شنوایی با تکنولوژی بالا (قرن ۲۱): تکنولوژی های جدیدی مانند بلوتوث، قابلیت شارژ و… به سمعک ها افزوده شده است.

برای خرید سمعک هوشمند به کلینیک دانیال مراجعه نمایید.