هایپراکوزیس یا بیش شنوایی نوعی اختلال در درک بلندی صداست. بیمارانی که از هایپراکوزیس رنج می برند ممکن است بیش از حد به طیف وسیعی از صداها حساس باشند. صداهای بلند را غیر قابل تحمل و به طرز دردناکی بلند ببینند. هایپراکوزیس همان “رکروتمنت” نیست ،اختلالی که می تواند نتیجه طبیعی کم شنوایی باشد. درک غیرطبیعی بلند شدن اصوات همراه است.
این بیماری می تواند کودکان و بزرگسالان را درگیر کند ، اما نادر است. از هر ۵۰،۰۰۰ نفر یک نفر مبتلا میشود. می تواند توسط تعدادی از عوامل ایجاد شود. شایع ترین آن مربوط به آسیب حلزون گوش در اثر قرار گرفتن در معرض صداهای بلند مانند مواردی است که در بعضی از محیط های کاری خاص تجربه می شوند  کنسرت های راک ، تیراندازی و… .

این وضعیت اغلب در افرادی که از ناحیه سر آسیب دیده اند و همچنین مبتلایان به وزوز گوش را، درگیر می کند. دلایل دیگر ممکن است شامل ضربه صوتی ، واکنش های جانبی به دارو یا جراحی ،عفونت های مزمن گوش و اختلالات خود ایمنی باشد. این بیماری توسط اظهارات بیمار و بررسی ادیوگرام فرد شناسایی میشود.

علائم:

علائم هایپرراکوزیس می تواند زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار دهد و شامل موارد زیر است:

• افسردگی
• اضطراب
• گوش درد
• مشکل در برقراری ارتباط با دیگران (انزوا و اجتناب اجتماعی)

درمان بیش شنوایی

درمان به علت ایجاد آن بستگی خواهد داشت. در برخی موارد ، مانند آسیب به مغز یا گوش ، ممکن است به خودی خود بهتر شود.

اگر اینطور نباشد ، پزشک گوش ممکن است چیزی به نام حساسیت زدایی صدا را پیشنهاد کند. شما برای مدتی خاص هر روز به صداهای بسیار آرام گوش خواهید داد و به تدریج صداها بلندتر بلندتر خواهد شد. این پروسه ممکن است ۶ ماه تا یک سال یا بیشتر طول بکشد.
همچنین ممکن است پزشک برای مدیریت استرس، دارو تجویز کند.

اگر مبتلا به هایپراکوزیس هستید ، ممکن است وسوسه شوید که از محافط های گوش برای کم کردن صدا استفاده کنید یا از موقعیت های اجتماعی که ممکن است صداهایی شما را آزار دهد ، دور شوید. اگرچه این ها می توانند به شما در کوتاه مدت تسکین دهند ، اما می توانند در طولانی مدت علائم شما را بدتر کنند. این به این دلیل است که وقتی سرانجام محافط های گوش خود را بردارید یا وارد یک محیط اجتماعی شوید ، صداها حتی بلندتر به نظر می رسند.